Parachutespringen

De zaken aanpakken… laten we dat eens gaan doen. Op een zonnige vrijdagmiddag zit ik tegenover Inge en vraag aan haar of ze nog steeds een keer wil parachutespringen. Het antwoord is ja natuurlijk wil ik dat wel een keertje doen. Waarop ik alleen maar kan antwoorden met…

Mooi zo want ik heb gereserveerd voor morgenmiddag mijn 1e punt op de bucketlist wordt vervuld in Vreden – Duitsland Stadtlohn (vlak over de grens) om een sprong te doen voor ons allebei en waarbij we ook worden gefilmd. Een blije maar toch nerveuze Inge zit tegenover mij. En zo volgt de volgende dag we rijden naar Vreden en zien al mensen uit het vliegtuig springen. Op het moment dat wij daar aankomen zien we allemaal mensen naar hetzelfde koppel kijken dat naar beneden valt… inderdaad naar beneden valt want blijkbaar zit de parachute niet goed en moet deze worden losgekoppeld en kan de reserve worden uitgevouwen.

Voor iemand met hoogtevrees kan ik je zeggen dat dit echt een not done is voordat je uit het vliegtuig gaat springen :S. Na het inchecken gaan we naar het vliegtuig, gelukkig is er geen aswolk boven Europa vanuit IJsland…. OH toch wel dan pakken we toch het vliegtuig dat er ongeveerd 45 minuten over doet voordat deze op hoogte is. Ook dit vond ik op dat moment niet zo tof aangezien ik 45 minuten achter elkaar bleef zweten.

Eenmaal op goede hoogte (4KM) springen eerst een aantal solo springers en gaat Inge met begeleider er achteraan. Ik zie haar uitstappen en woejsh… weg. PFF hierna ben ik aan de beurt en word het vliegtuig uitgezogen en maak een vrijeval van ongeveer anderhalf minuut. Ze zeggen nooit dat het moeilijk is om te ademen als je uit het vliegtuig valt. Bij deze: Het is moeilijk te ademen als je uit het vliegtuig valt. Het gevoel alsof je op de snelweg zit en het hoofd uit het raam steekt. Maar dan 100 keer erger (mijn gevoel en ik overdrijf graag). Maar wat een kick! Pure adrenaline echt ontzettend gaaf maar NOOIT meer.